Zwierzęta

Josiek był, jak to określają poeci, nikczemnego wzrostu i należał do wagi piórkowej. Jednak jego charakter i zachowanie bynajmniej nie współgrały z aparycją. Gość uwielbiał oznajmiając całemu światu że jest ważną personą, i tu na osiedlu właśnie to on rządzi.

[…]

Maciek był zdenerwowany. Ta kobieta sama nie wiedziała czego chce. Zmieniała zdanie co chwila, a jej emocje sięgały zenitu. Potrafiła nie zwracać na niego uwagi cały dzień, a nagle wybuchała z jakimiś pretensjami. Czepiała się, że skarpetki rozrzucone, albo spodnie są nie tam gdzie położyła. Potrafiła gadać godzinami przez komórkę. Także na spacerze plotkowała z przyjaciółkami cały czas, idąc koło mnie. – Po prostu wtedy nie istniałem – wyznaje Maciuś. – I nagle jakby się obudziła, szarpała smycz, wkurzała się, przypominając sobie o mnie, gdy akurat ciągnąłem do ciekawie pachnącego krzaczka. Bo wiecie, spacer dla każdego psa to rodzaj oglądania facebooka. Informacje zapachowe, które Wy ludzie nie potraficie odczytać, są niemal wszędzie. I właśnie czytałem wpis takiej jednej ładniutkiej jamniczki o wczorajszej kolacji a tu ta moja kobieta nagle się obudziła i się drze na całe osiedle. Nagle jej zaczęło przeszkadzać, że ciągnę w stronę krzaczka. To udaję idiotę, bo już mam dość i naprawdę nie wiem o co jej chodzi.

[…]

Z tym Zbyniem to zawsze kłopot był. Odkąd pamięć sięga to każda nowa dziewczyna, która pojawiała się w domu, była przez Zbysia napastowana. Zwłaszcza wiosną, gdy na gałązkach pojawiały się pierwsze pąki, w Zbyniu też żywiej krążyły płyny. Wystarczyło, że sąsiadka zajrzała do ogrodu, by zamienić kilka słów i przynieść kilka plotek, a już Zbynio stawał naprężony przy płocie, wciągał brzuch i prezentował swoje walory.

[…]

Ach jaki ten Lucjan miał głos! Jego śpiew słychać było nie tylko w całym bloku, ale też na całym osiedlu. Wszyscy go podziwiali. Jak śpiewał, to znaczy – Kowalskich nie ma w domu. I na próżno było walić tłuczkiem w rury, by uciszyć śpiewaka. Ten mistrz po prostu był głuchy na wszelką krytykę.

[…]

Coco zawsze była jak modelka z okładek kolorowych czasopism dla dziewcząt. Wypielęgnowana i pachnąca, wyfryzowana i ubrana z niezwykłym gustem. Nigdy, a to nigdy nie wychodziła z domu nieprzygotowana. Wiadomo wszystkim bowiem, że gdy wymkniesz się z domu w dresach bo ci się nie chciało przebrać i wymalować, tak dosłownie tylko na 2 minutki i chyłkiem przemykasz do sklepu, to jak na złość spotkasz zawsze kilku znajomych, którzy zmierzą cię wzrokiem od stóp do głowy. Dlatego też Coco zawsze dbała o to by starannie dobierać ubranko na spacer. Uwielbiała szeleczki pod kolor smyczy, spineczki i kokardki. Jej pani twierdziła, że gdyby nie założyła jej kurteczki lub obróżki z cyrkoniami, Coco czuła by się po prostu goła.

[…]

Tobi to niewielki kundelek o przyjemnej aparycji. Jako szczeniak trafił pod skrzydła opiekuńczej starszej pani, która dbała o niego jak o największy skarb. Trudno się temu dziwić, była osobą samotną i wszystkie uczucia przelała na swojego najlepszego przyjaciela.

[…]